Nie wierzę już teraz chyba w nic…
Nie wierzę nawet sobie
Zegary zmieniają ciszę w krzyk…
Nie po tej stronie…
Sztandary znów wielbią tych…
"Wybranych", by z nimi iść…
W ekstazie płomiennych słów…
Ktoś spytał - kim jest twój bóg…
Ranisz i nie mówisz już nic…
Tak jak cierń… do krwi…
Zamykam za sobą głośno drzwi…
Stoję po drugiej stronie…
Pamiętam, ty pokazałeś mi…
Jak mam składać dłonie…
Zeige deinen Freunden, dass dir Sztandary Eloi von Carrion gefällt:
Kommentare